Thursday, June 28, 2007

خیر سرمان نشسته ایم و داریم به پیشرفت مملکتمان فکر میکنیم
برق دفتر قطع شده
آب هم قطع شده
بنزین هم که به حمداله قطع شد
از دیروز سرویس اس ام اس قطع شده بود
امروز موبایل به کلی آنتن نمیده
تلفن های شرکت هم قطع شده چون مخابرات تعهدی در مورد خطوط دیجیتال نداره
اون هم که از سیستم پر قدرت و خفن حمل و نقل که باید برای یه مسیر ده دقیقه ای ضل آفتاب نیم ساعت کنار خیابون منتظر یه آدم خیرخواه بشم که منو برسونه
پول یه وعده نهار تقریبا معادل نصف درآمد روزانه منه. یعنی اگه یه ناهار و یه شام اونم فقط خودم تنهایی بخورم تمام درآمد ماهانه ام از بین میره
بقیه مخارج رو کلاً بیخیال شو
...

از دولت کریمه و فخیمه واقعاً متشکریم بابت این همه رفاه
...

نه نه نه! فکرتون راه دور نره. من یه مهندس بسیار باهوش و پیشرو هستم که نسبت به قشر عادی مردم درآمد بیشتری هم دارم. خیلی هم به فکر پیشرفت و رفاه مملکتم هستم. خیلی هم عاقلم و هنوز فریب مال و جاه دنیا رو نخوردم. وگرنه همین الان توی هر کشور دیگه ای بالای ده هزار دلار درامدم بود و باز هم ترجیح دادم به ایران خدمت کنم.
با این همه وضعم اینه.
وای به حال بقیه.

لطف کنید مسخره ام نکنید. میدونم که بلافاصله تا این حرفها رو میزنم میگین: خیلی خری که اینجا موندی.
خودم میدونم. من خودمو خر نمیدونم. من یه عاشق بیچاره ام. که گناهکار شدم به دوست داشتن هموطنانم.

No comments: