روزهای زیادی دلم برای نوشتن تنگ شده است
گرچه هنوز هم اصرار دارم که در پرشین بلاگ بنویسم. اما خوب به مرحمت فیلترهای شرکت دسترسی به هیچ سایتی ندارم.
حق خودشون میدونن که دسترسی به اینترنت رو به شکلی برات آماده کنن که فقط برای شرکت کار کنی.
با این همه بازهم گاهی دلم برای نوشتن تنگ میشود
...

گاهی هم سیاسی مینویسم. خوب خبرها زیاد است. خرابکاری ها هم زیاد است. پروژه ملی «ایران را ویران کنیم» با جدیت هر چه تمام تر پیگیری میشود.
گاهی دلم تنگ میشود و از دل مینویسم. تو خود میدانی که برای خرابی های بدنهء سد روحم هزار تا پطرس فداکار هم گاهی کم میاد.

اما گاهی دلم میخواست بیشتر بی پروا بنویسم. بی پروا از هر چه سرزنش و هرچه تفکر.
اما امان از آن آخرین لحظه
...

تصمیم دارم یک داستان بنویسم.
تا ببینیم چه شود