شبیه سازی

آقا این محلهء دوستمون هر شب انگاری یه انقلاب ویرچوال (فرضی) راه میفته. یه عده که اصلاً معلوم نیست سه چهار نفر بیشتر نیستن، میرن روی پشت بام و عجیب عبادتی می کنن. هی تسبیحات اربعه رو با عربده تکرار می کنن. خدا چه صوابی براشون می نویسه خداییش آدم حسودیش میشه. خوب خیلی اخلاص می خواد که تو این مملکت کفر بتونی تکبیر رو از ته گلو فریاد بزنی.
بگذریم. از همه انقلابی ترش اونجای قضیه اس که رفقا وسط فریادهاشون ترقه هم در می کنن که محیط انقلابی با صدای تیر و ترکش براشون زنده بشه. خداییش خاطره از این زنده تر؟