برای امروز

من هم دانشجو بودم و به مناسبت روز دانشجو، با خودم فکر می کردم چطور شد که با کشته شدن چهار دانشجو سرنوشت یک نظام حکومتی رو به سراشیبی رفت.

 

من هم دانشجو بودم و بارها که چه عرض کنم، صدها بار زیر دست و پا ماندم، توهین شنیدم و تحقیر شدم. بارها و بارها هر کسی از هر کجا رسید، چلغوزکی روی صورت من هم انداخت و رفت.

 

من هم دانشجو بودم و جوان، پر انرژی و پر از تفکر و دنیایی از چراهایی که هیچوقت انگار به جواب نمی رسیدند.

 

این روزها کمی از دانشجو بودنم می گذرد. یک آدم معمولی شده ام که مثل هزاران کارمند کهنه کار، کت و شلوار می پوشد و دانشجوها را تماشا می کند.

 

من اما خاطراتم را از یاد نبردم. دانشجوها را هیچوقت تحقیر نمی کنم، توهین نمی کنم و به تمام چراها و تصوراتشان احترام می گذارم. آنها آیندهء روزگار ما خواهند بود.

 

این را فراموش نکنید. سرنوشت هر کشوری را تحصیل کرده ها و متفکران آن کشور رقم می زنند.