چقدر خوب است که با دیدن آدمها یاد خدا بیفتی
البته از هر صد نفر نود نفرشون رو كه از وحشت به خدا پناه می بری
و فقط یکی تو رو یاد الطاف و مهربانی های خدا میندازه
...
آخه این مردم مگه چی شون با هم فرق میکنه که اینقدر حرف زدنشون اثرات متفاوتی روی آدم میذاره؟
چرا عده ای از زبونشون گل و بلبل میریزه و بعضی دیگه زهر و نفرین؟