پراکنش کلماتی چند از دهانی نامعین. کشکولی بدون کشک و کول. سازمانی بی سر و ته ولی منظم تر از تمام حکومتهای ایرانی بعد از فروپاشی کمونیستم
Saturday, November 18, 2006
نمی دونم کی هستی نمی دونم چه جور آدمی هستی اما همیشه هستی و این کمترین مایهء دلگرمی برای آدمیه که دوست نداره تنها باشه توی دنیایی که با یه جزیرهء متروکه زیاد فرقی نمیکنه چون بالاخره یه روزی از گرسنگی و تشنگی خواهی مرد ...
1 comment:
Anonymous
said...
من به خود می گویم: ” چه کسی باور کرد جنگل جان مرا آتش عشق تو خکستر کرد ؟ “
1 comment:
من به خود می گویم:
” چه کسی باور کرد
جنگل جان مرا
آتش عشق تو خکستر کرد ؟ “
Post a Comment