مهمان مامان

یادداشت روز

ما دیشب طی یک عملیات انتحاری، برنامهء خفن و آموزندهء مهمان کلوم بیا (چیزی تو مایه های فیلم سینمایی مهمان مامان) را دیده شدیم و آموخته شدیم که عجب رئیس خفن و کارکشته و سیاستمداری داشته شده ایم.
همچنین ما دیشب اشک از دیده ریخته شدیم که چقدر رئیسمان آدم متواضعی است که اینهمه فراست و دانشمندی را انداخت گردن امام زمان و خدا.
همچنین متوجه شدیم که در همین راستای اسرائیل که رئیسمان فرمودند ما با هیچ ملتی دشمنی نداریم، چقدر استاد فینکلشتاین در آمریکا مظلوم می باشد درست مثل رئیس خودمان.
آدم اینقده دلش براش میسوزه که دلش میخواد بره روی ماهشو ماچ ماچ. البته منظورم دکتر فینکی بود.
بعدشم که ما دیشب باور کردیم که توی اون جلسهء چند ساعته، اینها همه اش از رئیس در مورد اسرائیل می پرسیدن و اینا که ما هم روشونو کم کردیم و گفتیم ما باهاشون مشکلی نداریم و فقط میخواهیم سر به تنشون نباشه. اصلاً حرف از چیزهایی که مردم می خندیدن و اینا نشد و اینا. همه اش کذب محض بوده.
بعدشم واااااای دیدی؟ چقدر قشنگ پوز همه شونو به خاک مالید؟ همچین حالشونو گرفت که تا ده سال جیکشون در نیاد.
بعدشم اون آقا پیره خیلی قشنگ خورش بادمجونو تکمیل کرد. حال کردم. متاثر شدم. اشک تو چشای آدم جم میشه. فقط کاش یه کم دارچین بهش میزد.