برای آنکه بدانید انسانها، به چه سادگی قدم در جای پای کسانی میگذارند که خود دشمن میدارند، متن زیر را بخوانید:
گزیده ای از خطبهء «شقشقیه» حضرت علی...
آنگاه « سومى » برخاست ، در حالى كه از پرخوارگى باد به پهلوها افكنده بود و چونان ستورى كه همّى جز خوردن در اصطبل نداشت . خويشاوندان پدريش با او همدست شدند و مال خدا را چنان با شوق و ميل فراوان خوردند كه اشتران ، گياه بهارى را . تا سرانجام، آنچه را تابيده بود باز شد و كردارش قتلش را در پى داشت . و شكمبارگيش به سر درآوردش.
* * *
بله. ایام اینگونه است. این یادداشت را در سالگرد ضربت خوردن علی (ع) می نویسم. آنکس که اولین بود در لبیک گفتن به پیامبر خدا و آخرین بود در سکوت.
و ایام اینگونه است. آنان که دین را «نشناختند» و آن را جز لقلقهء زبانی بیش نداشتند. آنان که دین برایشان «میراث» شد و جان و مال مردم هم لقمه ای حلال. آنان که تفسیر خود را از دین «حکومت» کردند و در تهمت بستن به خدا، از کافران پیشی گرفتند، تا آنجا که «علی» را کافر بخوانند و به جرم «دین» مردم را لایق کشته شدن. آنها تنها دین خود را دین می شمردند و دیگران را «حیواناتی نادان».
بله. ایام اینگونه است. اینها بودند که «علی» را شهید کردند.
این روزها را قیاس نکنید وگرنه افسرده خواهید شد از آنچه می بینید و میشنوید.
همچنان تاریخ در تکرار است که «ابوبکر» ها خلافت را موروثی کنند و «عمر»ها به ناحق «عثمان» را بر علی چیره کنند و همین مسلمانان بالفطره که تنها افتخارشان همقدمی با پیامبر است، زندگی را چنان بر علی تنگ کنند که مبادا دم برآرد...
همچنان تاریخ در تکرار است که «معاویه»ها بر جان و مال مسلمانان مسلط شوند و دروغ و کفر کوچه و خیابان را بگیرد. متملقان و دروغگویان سهم طلب کنند و چاپلوسان و مزوران به یکدیگر نان قرض دهند.
همچنان تاریخ در تکرار است و همچنان صدای علی فریادی است که هرگز ساکت نخواهد شد...
صدای علی را با تمام خشم و فریادش هنوز می شنوم:
«شيطان را ملاك كار خود قرار دادند و شيطان نيز آنان را شريك خود ساخت . پس ، در سينههايشان ، تخم گذاشت و جوجه برآورد و بر روى دامنشان جنبيدن گرفت و به راه افتاد ، از راه چشمانشان مىنگريست و از زبانشان سخن مىگفت ، به راه خطايشان افكند و هر نكوهيدگى و زشتى را در ديدهشان بياراست و در اعمالشان شريك شد ، و سخن باطل خود بر زبان ايشان نهاد . »
گزیده ای از خطبهء «شقشقیه» حضرت علی...
آنگاه « سومى » برخاست ، در حالى كه از پرخوارگى باد به پهلوها افكنده بود و چونان ستورى كه همّى جز خوردن در اصطبل نداشت . خويشاوندان پدريش با او همدست شدند و مال خدا را چنان با شوق و ميل فراوان خوردند كه اشتران ، گياه بهارى را . تا سرانجام، آنچه را تابيده بود باز شد و كردارش قتلش را در پى داشت . و شكمبارگيش به سر درآوردش.
* * *
بله. ایام اینگونه است. این یادداشت را در سالگرد ضربت خوردن علی (ع) می نویسم. آنکس که اولین بود در لبیک گفتن به پیامبر خدا و آخرین بود در سکوت.
و ایام اینگونه است. آنان که دین را «نشناختند» و آن را جز لقلقهء زبانی بیش نداشتند. آنان که دین برایشان «میراث» شد و جان و مال مردم هم لقمه ای حلال. آنان که تفسیر خود را از دین «حکومت» کردند و در تهمت بستن به خدا، از کافران پیشی گرفتند، تا آنجا که «علی» را کافر بخوانند و به جرم «دین» مردم را لایق کشته شدن. آنها تنها دین خود را دین می شمردند و دیگران را «حیواناتی نادان».
بله. ایام اینگونه است. اینها بودند که «علی» را شهید کردند.
این روزها را قیاس نکنید وگرنه افسرده خواهید شد از آنچه می بینید و میشنوید.
همچنان تاریخ در تکرار است که «ابوبکر» ها خلافت را موروثی کنند و «عمر»ها به ناحق «عثمان» را بر علی چیره کنند و همین مسلمانان بالفطره که تنها افتخارشان همقدمی با پیامبر است، زندگی را چنان بر علی تنگ کنند که مبادا دم برآرد...
همچنان تاریخ در تکرار است که «معاویه»ها بر جان و مال مسلمانان مسلط شوند و دروغ و کفر کوچه و خیابان را بگیرد. متملقان و دروغگویان سهم طلب کنند و چاپلوسان و مزوران به یکدیگر نان قرض دهند.
همچنان تاریخ در تکرار است و همچنان صدای علی فریادی است که هرگز ساکت نخواهد شد...
صدای علی را با تمام خشم و فریادش هنوز می شنوم:
«شيطان را ملاك كار خود قرار دادند و شيطان نيز آنان را شريك خود ساخت . پس ، در سينههايشان ، تخم گذاشت و جوجه برآورد و بر روى دامنشان جنبيدن گرفت و به راه افتاد ، از راه چشمانشان مىنگريست و از زبانشان سخن مىگفت ، به راه خطايشان افكند و هر نكوهيدگى و زشتى را در ديدهشان بياراست و در اعمالشان شريك شد ، و سخن باطل خود بر زبان ايشان نهاد . »
No comments:
Post a Comment