هجدهم تیر ماه

زان کو به گناه قوم نادان
در حسرت روی ارض موعود
بر بادیه جان سپرده یاد آر

زان کس که ز نوک تیغ جلاد
ماخوذ به جرم حق ستایی
تسنیم وصال خورده یاد آر...

(شعر از استاد دهخدا)

دلم غمگین جوانانی است که شاید زنده ماندند. شاید کتک نخوردند. شاید حتی لحظه ای از ترس و ارعاب آن شبها بدنشان نلرزید. اما چه آسان همه بود و نبودشان به کلامی چند لگدکوب شد.

آقای خاتمی. آقای قالیباف، آقای احمدی نژاد، و خیلی آقایان دیگر که گفتن و نگفتن اسمتان هزار دردسر میسازد و نمیسازد.
این ماجرا جلوی چشمان حی و حاضر شما رخ داد. کدام روز شهادت میدهید که نبودم یا ندیدم؟
فقط صحبت از قدرت نداشتم بوده. اما چگونه شد که سکوت کردید. خدا میداند.

ظالم تنها آن کس نیست که حق را پایمال کند. ظالم تر آنکس است که پامال شدن حق را ببیند و سکوت کند یا روی بگرداند (به ندیدن).

آقایان. شما سکوت کردید. و ظالمتر بودید. از ترس مبادها و مگرها.
اما این جوانان دلپاک که آنجا بودند و نبودند. سکوت شما را دیدند و پامال شدنشان را.
آیا نگاه معصومشان را از یاد خواهید برد؟
آیا خود را خواهید بخشید؟
آیا هیچ فکر کردید که چگونه آنها به دوست داشتن شما ادامه دادند؟
آیا...؟

...